این بیماری یک بیماری خود ایمنی است که در آن پادتن‌هایی بر ضد گیرنده استیل کولین ماهیچه‌های مخطط اسکلتی ساخته می‌شود. با کاهش شماره گیرنده‌های فعال فیبرهای عضلانی کمتری در انقباض شرکت می‌کنند و در نتیجه ضعف عضلانی آشکار می‌شود.

• بیشتر در خانم‌ها و در سنین ۲۰-۳۰ سالگی است ولی بعد ۵۰ سالگی در آقایان شایع‌تر است
• مهم‌ترین علامت بیماری خستگی پذیری است که این نشانه در چشم باعث افتادگی پلک و دوبینی می‌شود.

بیماران هنگام پیاده‌روی یا بالا رفتن از پله دچار خستگی زودرس می‌شوند. درگیری ماهیچه‌های گلو و حنجره سبب صدای تودماغی و اختلال در جویدن و بلع غذا می‌شود. ۷۰ درصد مبتلایان دچار هایپریلازی تیموس و ۱۵ درصد دچار تیموما هستند. ۵ درصد موارد این بیماری با بیماری‌های اتوامیون دیگر مثل کولیت اولسرو ، هیپرتیروئیدی ، لوپوس ، آرتریت روماتوئید همراه است.